Συμβατική ονομασία υπόγειου επιμήκους επιχρισμένου θαλάμου. Βρέθηκε στην ανασκαφή για το Νέο Μουσείο Ακρόπολης, στην ευρύτερη περιοχή της οικίας Ρ και αποτελούσε μέρος σύνθετου υδραυλικού συστήματος. Μέχρι τα τέλη 4ου/αρχές 3ου αι. π.Χ. επικοινωνούσε μέσω υπόγειων σηράγγων με τη φρεατόσχημη δεξαμενή ΝΜΑ ΙΙ και τα πηγάδια ΝΜΑ 71 και ΝΜΑ 92. Αργότερα το πηγάδι ΝΜΑ 92 περιέπεσε σε αχρηστία, ενώ το υπόλοιπο σύστημα εξακολούθησε να λειτουργεί μέχρι τις αρχές του 1ου αι. π.Χ. Την εποχή λειτουργίας του συστήματος το πηγάδι ΝΜΑ 71 ήταν επίσης φρεατόσχημη δεξαμενή, η οποία μετασκευάστηκε σε πηγάδι, ίσως τον 2ο αι. μ.Χ. που παρέμεινε σε χρήση σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας.